از تصور این فاجعه هراس دارم.

شاید از بعد از انتخابات و کودتای رژیم بود که گفتیم اگر موسوی یا کروبی دستگیر شوند یا آسیبی به آنها برسد در کشور قیامت به پا می کنیم. یادم می آید که وقتی به مهندس دشنام می دادند و او را بی پسر می خواندند، همه فریاد زدیم که ما همه فرزندان سبز او هستیم. یادم می آید که همه از او خواستیم تا با ما باشد. کهستیم از ما باشد، گفتیم زبان ما باشد و او پذیرفت. هم او و هم کروبی. گفتند مثل همه آنهایی که در این چند سال دیده بودیم نیستند، گفتند پشت ما را خالی نمی کنند. گفتند در ها شرایطی با مردم می مانند. گفتند از شکنجه و مرگ هراسی ندارند.

باز گفتیم نمی گذاریم گزندی به آنها برسد. گفتیم ما همه یک خانواده بزرگیم و آنها بزرگان خانواده.

حالا بزرگان خانواده سبز ما در زندان کفتارهای ولایت گرفتارند. آنها در خطرند. حالا نوبت ماست که آنها را حمایت کنیم. به هر طریق.

این فیلم را حتما بیشتر ما دیده ایم . فیلم بازجوئی و شکنجه همان بیچارگانیست که فریب این دغل بازان را خوردند. امروز از فکر اینکه با بزرگان ما چنین رفتاری شود بر خود لرزیدم. باور کنید تصورش هم هراس آور است.

پس یاری سبزمان را دریغ نکنیم. باشد که نوروز امسال را به دور از ضحاکیان جشن بگیریم. در کنار همه خانواده بزرگ سبز ایران.

یک پیشنهاد: شبها بریم خرید.

دو سال است که جنبش با هر فراخوان در میدان حاضر بوده است. گاهی میلیونی و متمرکز و گاهی هم پر تعداد ولی غیر متمرکز. ولی ما یک ایراد عمده داریم. نداشتن برنامه. ما همیشه فقط برای یک راهپیمایی برنامه داریم و اطلاع رسانی می کنیم. بعد از ان هم هیچ کس نمی داند خب بعد باید چکار کرد. یک تعداد از ما چند تا عکس از اراذل بسیج روی نت می گذراند و خواستار شناسایی آنها می شوند و یک عده هم گزارش های پراکنده از شهدا ، زخمیها و دستگیر شده ها را می گذراند. ولی در مجموع همه سر د گم هستیم. تقریبا هیچ کس نمی داند قدم بعدی چیست.

این بود که به نظرم رسید خوب است اگر شروع به برنامه ریزی کنیم. نه برای یک راهپیمائی و نه برای چند راهپیمائی هفتگی. این حکومت خوب نقاط ضعف ما را می داند و برای سرکوب مردم خوب برنامه ریزی می کند. البته ما هم با نداشتن یک برنامه منسجم در واقع به این سرکوب بیشتر کمک می کنیم. ما باید بدانیم که بعد از هر راهپیمائی نشستن و تعداد شهدا و بازداشت شده ها را شماردن به زیان ماست. ما باید بدانیم اگر می گوییم اگر موسوی دستگیر شود ما قیامت می کنیم و بعد از حصر کامل ایشان آب از آب تکان نخورد در واقع خودمان را سر کوب می کنیم. یک هفته است که مهندس موسوی در بازداشت خانگیست هیچ فرقی هم با دستگیری ایشان ندارد. ما هم هنوز سر در گم نشسته ایم و می گوئیم اگر جرات دارید ایشان را دستگیر کنید. باور کنید این حکومت به ریش ما می خندد. ما باید از همین حالا برای حد اقل یک ماه آینده برنامه داشته باشیم و از قبل اعلام کنیم. مثلا از حالا تا چهار شنبه سوری. شب چهار شنبه سوری هم تیر خلاص.

من یک پیشنهاد دارم. اگر قرار است هر هفته سه شنبه بریم خرید بیایید شبها به خرید برویم. یعنی از تقریبا هشت شب شروع کنیم به آمدن. تاریکی شب هم کمک می کند که بهتر خرید کنیم. حالا اگر کسی نظری دارد اضافه کند.

اصلا می توانیم یک جنبش وب لاگی برای برنامه ریزی یک ماه آینده راه بیندازیم.

به امید پیروزی.

سایت VOA هک شده است.

واقعا نمی دانم چطور یک مشت ساندیس خور می توانند چنین کارهایی انجام دهند. مگر روسیه، اوکراین یا........با پول مردم ایران.

این احمق ها عقلشان به این چیزها نمی رسد.

ولی احمقانه تر اینکه امریکا و بقیه دنیا یک تو دهانی اساسی به اینها نمی زنند.

بازداشت یعنی چه؟.........

چند روز پیش به نقل از یکی از دوستان که از قضا از اراذل نزدیک به احمدی نژاد است (البته ایشان حزب باد هستند چون تا آنجا که من به یاد دارم در زمان خاتمی هم صاحب مناسب بالا بود) خبری را منتشر کردم با عنوان مهندس موسوی دستگیر شده است. چشمتان روز بعد نبیند ظرف چند دقیقه هجوم پیام سرازیر شد که نکنه خودت دوست داری که این اتفاق بیفته یا همین الان منبعت را بگو و از اینجور مطالب تا جایی که با رد گزارش به بالاترین لینک من حذف شد . البته من به شخصه خوشحال شدم چون واقعا شاید زود بود برای اعلام این خبر بدون تحقیقات اولیه. ولی بعد با خودم فکر کردم اصلا بازداشت یعنی چه؟ مگر اینکه ایشان را در خانه خودش اسیر کرده اند و حتی اجازه تماس با نزدیکانشان را هم نمی دهند بازداشت نیست؟ مگر توی خانه نمی شود شکنجه کرد. تازه من فکر می کنم این شرایط بد تر از بازداشت گاه است. خانه حریم خصوصی افراد است تا جایی که برای دفاع از ان قتل هم در مواقعی جایز می شود. بنا بر این بازداشت خانگی مهندس ان هم بدین وجه به مراتب بد تر از بازداشت رسمی ایشان است.

حالا بشینیم و بگیم اگر موسوی بازداشت بشه چنین می کنیم و چنان می کنیم. مگر بازداشت مهندس خط قرمز ما نبود. این حرامیان هم هر دفعه یک قدم از خطوط قرمز پا فرا می گذراند. این بار نباید کوتاه بیایم. اینها خیلی از خط قرمز گذشته اند.

باور کنید حتی توان دیدن عکس این بزرگواران را هم ندارم. نمی دانم در چه شرایطی به سر می برند. ولی هر چه هست شرایط خوبی نیست. به کمکشان بشتابیم.

انتخاب بهترین مکان برای تجمع پایدار.

دوستان عزیز رمز موفقیت ما در برخورد با این حکومت سراسر جهل و خشونت فقط مبارزه پایدار است. این حکومت شاید برای یک روز بتواند اراذل و مزدوران زیادی را به خیابانها بیاورد ولی من فکر می کنم اگر فقط سه تا چهار روز توانایی مقاومت در برابر اینها را داشته باشیم قسمت عمده این اراذل به ولی نعمت هایشان پشت خواهند کرد. هجوم این مزدوران به خیابان هیچ گونه پشتوانه فکری ندارد بنا بر این توانشان محدود به یکی دو روز است.

ولی باز هم به نظر من انتخاب مکان درست برای تجمع و خالی نکردن ان مکان حد اقل برای یک هفته به راحتی این حکومت را از پا در می وارد.

میدان آزادی نزدیک به هیچ کدام از مراکز حکومت نیست. از طرفی بسیار بزرگ است و پر کردن و پر نگاه داشتن آن کمی دشوار است.

ایده من اینست که تجمع را در مکانهای بسته تر نظیر مقابل مجلس یا بازار برگزار کنیم. تجمع در این مکانها می تواند آسیبهای بزرگتری به حکومت بزند و از طرفی کنترل کردن تجمع برای آنها به مراتب سخت تر باشد. باور کنید هر قدر آنها سختی بیشتری در متفرق کردن مردم در تجمعات داشته باشند ما آزادی عمل بیشتری داریم و امید بینمان بیشتر خواهد شد. امید بیشتر مردم بیشتری را به خیابان می وارد و تجمع خلاق تر می شود.

بنا بر این من به عنوان عضو کوچکی از این جنبش بزرگ پیشنهاد می کنم در مورد انتخاب مکان مناسب برای تجمع بیشتر فکر کنیم.

سکوت در روزهای آینده یعنی امضا حکم اعدام هموطنان باز داشت شده.

دوستان، هموطنان، برادران وخواهران سکوت شما در روزهای آینده یعنی تایید گفتهای فالس نیوز ، یعنی بازداشتی ها عوامل مجاهدین خلق هستند و به تبع تائید حکم مرگ برای آنها. ولی حضور شما یعنی استهلاک نظام سرکوب. یعنی شکاف در میان آنها، یعنی تضمین رهایی هموطنان بازداشت شده و بازداشت نشده، یعنی یک قدم دیکتاتور را به سمت جهنم هل دادن.

عدم حضور شما یعنی آوردن جوانان به خیابان و سپردن آنها به دست جوخه های اعدام، یعنی تائید کشتار شکنجه و محبوس و مجروح کردن هموطنانمان. یعنی عذاب وجدان دائمی.

حالا انتخاب با شماست.

آیا برای روزهای بعد از ۲۵ بهمن برنامه ای داریم؟

این روزها همه اخبار و نوشته های جنبش متمرکز شده است بر دعوت مردم برای حضور در راهپیمائی بزرگ ۲۵ بهمن. ولی هیچ کس نمی گوید خوب پس روز ۲۶ بهمن چطور.

راستش به نظرم رسید که چند نکته را که ممکن است برای حضور مردم مفید باشد یاد آوری کنم. اول اینکه همه باید بدانیم که این راهپیمائی با راهپیمائی های گذشته یک تفاوت بزرگ دارد . اینکه حضور مردم دیگر برای اعتراض نیست. دیگر کار از اعتراض گذشته است. باید بدانیم که این بر قرار است آنقدر بمانیم تا این مزدوران را راهی زباله دان کنیم. دیگر اعتراض ما به وجود آنهاست و به نفس کشیدن آنها در هوای کشورمان.

دوم اینکه دیگر به هیچ وجه و به هیچ دلیلی اجازه نمی دهیم که هیچ کس چه هم وطنان نیروی انتظامی ، بسیج و سپاه و چه مزدوران حزب الله آسیبی به برادران و خواهرانمان بزنند. به هر وسیله ای جلوی آنها می ایستیم.

و در آخر، هر چند تکراری ولی می دانیم که جنبش سبز از همه ملت ایران به هر اندیشه و مذهب و نژاد تشکیل شده. به ما به یک اندازه ظلم شده است. همه ما یک هدف بزرگ و مشترک داریم. اگر هم خورده اختلافی وجود دارد، که ان هم نشانه سلامت جامعه است، در فضایی دمکراتیک بعد از نابودی این مزدوران حال می کنیم.

پس همه با هم یک دل و یک صدا به سمت آزادی گام بر می داریم.

هشدار به حزب الله .

رژیم کثیف جمهوری اسلامی به احتمال قریب به یقین از نیروهای حزب الله برای سرکوب مردم در راهپیمایی ۲۵ بهمن استفاده می کند. ولی این حیوانات باید بدانند که دیگر دوره تسامح و سکوت تمام شده است. از این به بعد با آنها همانند نیروهای خارجی مهاجم با مشت آهنین برخورد خواهد شد و در صورت حمله به مردم با شدید ترین پاسخ مواجه خواهند شد. مردم شاید برخورد ناشایست نیروی انتظامی را در بعضی موارد نرم تر پاسخ دهند ولی این مزدوران خارجی انتظار هیچ شفقتی از مردم ایران نداشته باشند و پای خود را از همین حالا کنار بکشند.

ملت ایران در طول هشت سال یک میلیون شهید داد تا نگذارد هیچ مزدوری به خود اجازه دست درازی به این سرزمین را بدهد. حالا اطمینان داشته باشید که اراذل حزب الله ناچیز تر از آنند که در مقابل اراده این ملت ثانیه ای دوام آورند.

این دخالت هر چند با اجازه و درخواست رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی به طور قطع عواقب دراز مدت و مرگ باری برای این مزدوران خواهد دشت.